آمفی تئاتر:
آمفی تئاترها انواع عمده ساختمان های ساخته شده توسط رومی ها هستند. بیشتر آنها حفظ شده اند (بیش از 200 مورد شناخته شده است) برای مسابقات برای مبارزان مسلح، نمایش عمومی، جلسات و گاوبازی استفاده می شود. کولوسئوم و آمفی‌تئاتر پمپئی بهترین نمونه‌های معماری چشمگیر رومی‌ها هستند که حتی اگر بخشی از ساختمان‌ها خراب شود، هنوز هم می‌توانیم آنها را ببینیم.
آنها نیم دایره بودند، که در آن بزرگترها برای مسابقات اسب دوانی و کوچکترها عمدتاً برای مسابقات پیاده روی و دو و میدانی طراحی شده بودند. بزرگتر می تواند 40000 تا 60000 تماشاگر را در خود جای دهد. آمفی تئاترها سازه های استادانه ای با نماهای طاقدار و تزئین شده با مصالحی مانند سنگ مرمر، گچ بری و مجسمه بودند.
کولوسئوم - نمونه کلاسیک
کولوسئوم یک آمفی تئاتر بیضی شکل (189 متر طول، 156 متر عرض و 48.5 متر ارتفاع) است که در مرکز شهر رم واقع شده است. گودال فونداسیون با بتن 167 فوت عرض و 40 فوت عمق داشت. از بتن و آجر برای ساختن مناطق زیرزمینی استفاده می‌شد، در حالی که از چوب، آجر و بتن سبک‌تر برای سطوح بالا استفاده می‌شد. بقیه بنا از سنگ تراشی بود و سطح بالای صندلی ها بر روی تکیه گاه های چوبی قرار داشت.
این طرح شامل رمپ های طولانی، مسیرها و راه پله ها بود. سپرهای تزئینی برنزی از طبقه بالای کولوسئوم آویزان شده بود. ستون های طبقه اول در دوریک، طبقه دوم در یونی، طبقه سوم در راسته های قرنتی. طاق‌ها و طاق‌های بشکه‌ای پشتیبان، نما رومی حدید ساختمان سه طبقه را تشکیل می‌دهند که در معماری رومی عظیم و باشکوه است. در سطح زمین هشت ورودی وجود داشت. یک بوم بزرگ که کل ساختار را پوشانده بود، فضای داخلی را از آفتاب درخشان و لامپ های بزرگ در شب محافظت می کرد.
آنقدر بزرگ است که می تواند بیش از 50000 نفر را در خود جای دهد. محل نشستن به ترتیب سلسله مراتبی چیده شد. این خانه هم برای دستاوردها و هم خشونت جامعه روم است.
کلیساها
بازیلیکاها محل اجتماعات عمومی بودند که در آن جلسات تجاری و امور حقوقی مورد معامله قرار می گرفت. این ساختمان به عنوان تالار شهر چند منظوره عمل می کرد که به عنوان دادگاه برای قضات، مراسم رسمی و غیره استفاده می شد.
معابد معماری رومی
معابد رومی بیانگر فرهنگ متمایز رومی است، اگرچه امروزه تنها معبدهای کمی باقی مانده اند. معبد شامل
یک مثال خوب که نماد فضای رومی است که تعریف شده است پانتئون است. این معبدی برای همه خدایان بود. پانتئون با استفاده از بتن با چگالی متفاوت و مدلی از گنبد بهشتی ساخته شده است (رومیان زمین را به عنوان یک دیسک پوشیده از گنبد آسمانی تصور می کردند). قطر گنبد 142.5 فوت است. منبع اصلی نور طبیعی از چشمی مرکزی گنبد صندوقدار است. پرتوهای نور آن به آرامی از کف مرمر به دیوار می تابید و چرخه های خورشید را مشخص می کند.
معماری رومی ها و دستاوردهای آنها به خوبی در پانتئون دیده می شود. فناوری بتن، هندسه روشن که اهمیت جهانی را به خود می گیرد، مقیاس عظیم، به عنوان شاهدی از خلاقیت انسان است.
ویلا
رومن ویلا و دوموس برای طبقه بالای جامعه و اقشار ثروتمند جامعه بود. ویلاهای مختلفی مانند ویلا برای کاخ های تفریحی، ویلاهای واقع در مکان های تصویری، خانه های روستایی و ویلاهای حومه شهر وجود داشت که در حاشیه شهرها قرار داشتند. تعداد کمی از آنها تزئینات مجلل و دارای کف موزاییک بودند.
ویلاهای حومه شهر فرهنگ و میراث روم باستان را به تصویر می کشد و همچنین نشان دهنده کرسی های قدرت است.
تئاتر
تئاترهای رومی از مدل های یونانی گرفته شده اند. سالن‌ها در زمان‌های قبل از سنگ ساخته می‌شدند و بعدها از بتن استفاده می‌شد. اولین تئاتر سنگی باقی مانده، تئاتر مارسلوس در رم بود. بر خلاف تئاترهای یونانی که در دامنه تپه بودند، تئاترهای رومی نزدیک به مراکز تجاری شهر بودند. آنها به شکل نیم دایره با ارکستر نیم دایره بودند. صحنه در ابتدا با ردیف هایی از ستون ها و تزئینات مجسمه ای تزئین شده بود. صندلی‌ها بر روی طاق‌های بشکه‌ای بتنی که توسط پایه‌های سنگی پشتیبانی می‌شد، متمایل شده بودند.